dinsdag 31 mei 2016

Sophie op naar de Slachte!

Door Sophie....

Zie ook menuitem!

Het is al even geleden dat ik hier geschreven heb. Jammer genoeg raakte ik in een behoorlijke dip en kreeg ik veel dingen niet voor elkaar. Mijn eerste EMDR sessies zitten er op en dat was zeer geslaagd. EMDR staat voor Eye Movement Desensitization and Reprocessing en is een therapie voor mensen die last blijven houden van schokkende ervaringen.



Tijdens de sessies zal de therapeut vragen terug te gaan naar de heftige gebeurtenis en moet je de beelden erbij halen inclusief de gedachten en gevoelens die je er bij had. Als dit gelukt is vraagt de therapeut het beeld stop te zetten op het heftigste punt en gaat de verwerking beginnen. In mijn geval gebeurde dit met de vingers van mijn therapeut, die moest ik volgen met bovenstaande nog in mijn hoofd. Enorm heftig is het. Van te voren geef je het beeld een cijfer en moet uiteindelijk een lading van 0 worden. Mijn begincijfer was een 10. Een enorme lading qua spanning, gevoelens en gedachtes. Mijn gedachten gingen tijdens deze sessies ook behoorlijk te keer, net als mijn gevoelens. Het was een stroom van chaos, verwarring, angst en onveiligheid.  Toen na 3 sessies de lading nog niet was gezakt werd ik thuis en op mijn werk ook enorm vermoeid. Ik had totaal geen energie meer, sliep slecht, de nachtmerries en herbelevingen kon ik bijna niet meer aan. Maar blijkbaar was het nodig. In die week die volgde zat ik weer bij mijn therapeut en vertelde dat ik mijn ene been bijna niet meer voor de andere kon zetten en dat ik uitgeput was.


We begonnen aan EMDR en ik had voor het eerst geen energie meer om tegen mijn gedachten en gevoelens te vechten. Ik kon het er alleen nog maar laten zijn en zo begon eindelijk de verwerking. De lading zakte. Een dikke opluchting, voor het eerst had ik er hoop op dat ik minder last van dit trauma zou gaan hebben. Een klein stemmetje in mij zei zelfs dat ik er misschien wel nooit meer zoveel last van ging hebben. Inmiddels kan ik zeggen dat de lading van dit trauma op 0 is. Ik slaap weer door, ik kan uitgerust wakker worden. Mijn nachten bestaan niet meer uit nachtmerries en een pyjama wissel omdat ik badend in het zweet wakker geworden ben. Overdag heb ik geen flashbacks en herbelevingen van dit trauma en voel ik me aanzienlijk veiliger.


Ik ben er nog lang niet. Dit trauma is slechts een schilletje van een ui die helemaal afgepeld moet worden. Maar ik ben eindelijk hoopvol! Ik kan het trauma aan. Stukje bij beetje kan ik steeds meer aan.



Ik wil verder, ik wil léven!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten