14/03: De Slachte (Door Sophie)

Rechtsboven (Op fotootje klikken) zien jullie een nieuwe pagina waarop de linken naar Sophie haar stukje die ze met ons gaat delen..  Ze lijdt aan de akelige ziekte chronische PTSS en heeft haar voorgenomen dit jaar de Slachte Marathon te lopen mede door de "Strijd in haar hoofd" door deze ziekte. Sophie merkt dat wandelen hiertegen een remedie is  is inmiddels al flink aan het trainen voor deze TOP prestatie!! Hieronder kunnen jullie kennismaken met Sophie: 

--------------------------------------------------------------------------------------------------

"Welkom, hier ga ik een aantal keren schrijven over mijn weg naar de finish streep van de Slachtemarathon. Zal ik me eerst even voorstellen?    Mijn naam is Sophie. Ongeveer 4 jaar lang wandel ik bij een wandelsportvereniging. Zo heel af en toe wandel ik mee met georganiseerde tochten al zijn de tochten die ik gewandeld heb op 2 handen te tellen.  Vorig jaar heb ik, voor mijn doen, een lange tocht gewandeld: de halve dagmarathon van Zwolle.

Voor de rest ben ik zó ontzettend niet sportief en heb ik ook niks met sport ansich, ik kijk er ook niet eens graag naar. Wandelen is anders. Er gaan talloze discussies rond over of het wel of niet een sport is. Daar gaat het mij niet om. Wandelen is de rust in je hoofd. Een pas op de plaats. Genieten van het moment, de natuur. De tijd even stil zetten en om je heen kijken. 

Een aantal jaren geleden heb ik ontdekt dat dit een remedie is voor het geweld in mijn hoofd. Ik loop er niet mee te koop maar ik heb chronische PTSS Ik loop er niet mee te koop maar ik heb chronische PTSS.  Het zorgt voor een enorme strijd in mijn hoofd, slapeloze nachten, nachtmerries, herbelevingen, constant onveilig voelen zonder dat ik het wil. Het dringt zich aan mij op.  

Sinds dit jaar ben ik daarvoor in behandeling. Steeds liep ik tegen de lamp maar ik kwam tot het besef dat ik er klaar mee was op het moment dat ik ten huwelijk werd gevraagd door mijn (inmiddels) man.  Als zo'n mooie man met mij wil trouwen, een toekomst wil, dan is het toch niet fair dat zijn (toekomstige) vrouw met 2 benen in het verleden staat? Inmiddels sta ik met 1 been in het verleden en eentje in de toekomst. Het is een strijd, maar geen onmogelijke. Omdat dit zwaar is en wandelen helpt tegen de, vaak nog, oorlog in mijn hoofd kwam ik op het idee om ook een sportieve uitdaging aan te gaan. Eentje die bij me past; de olympische spelen zal nooit op mijn naam staan. Maar is de finishstreep van de Slachtemarathon wel!

Een hele uitdaging, maar ik ga er voor!" 

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Via deze blog kunnen jullie regelmatig een update verwachten van Sophie en tijdens de Slachte zullen we proberen wat nieuws tijdens de tocht van haar op te pikken!